Waterdispenser veelgestelde vragen
Waterfiltratietechnologieën
Membraanfiltratie maakt gebruik van een dunne laag van een materiaal om specifieke deeltjes of moleculen vast te houden. Deze methode wordt gebruikt voor opgeloste stoffen, waarbij deeltjes van een bepaalde grootte worden uitgefilterd en kleinere deeltjes worden doorgelaten. In BRITA waterdispensers bevinden de membraanfilters – inbegrepen in de BRITA CLARITY Protect en CLARITY Safe X3 filterpatronen – zich bij de waterinlaat van de dispenser en, als tweede beveiliging, direct stroomopwaarts van de uitgangskraan van de dispenser. Wanneer je water tapt, verwijdert het membraan bacteriën, microbiële cysten en andere ongewenste onzuiverheden die uit de leiding kunnen komen, direct op dat moment. Deze laatste beschermingslaag garandeert water van uitstekende kwaliteit en hygiëne bij elk gebruik van jouw waterdispenser.
Afhankelijk van de mineralensamenstelling van het plaatselijke drinkwater, verwijderen ionenwisselaars specifieke ongewenste ionen, bijv. calcium en magnesium, die anders kalk zouden kunnen veroorzaken in apparatuur, inclusief heetwaterdispensers zoals BRITA VIVREAU Extra C-Shape. De ionenwisselaar laat andere ionen vrij in het water terwijl het de ongewenste ionen op het oppervlak bindt. Deze technologie is bijvoorbeeld terug te vinden in de BRITA PURITY C Dispenser filter.
De eerste stap bij filtratie is het verwijderen van deeltjes en het reduceren van troebelheid. Deeltjes in drinkwater komen meestal uit leidingen en zijn in de meeste gevallen niet schadelijk voor de gezondheid. Deeltjes kunnen echter verstoppingen veroorzaken in bijv. waterdispensers, wat kan leiden tot uitval van apparatuur. Tijdens de filtratie houdt het filtervlies deeltjes vast door als zeef te werken; deeltjes worden gevangen op het oppervlak van het filter en in het vlies zelf. Alle BRITA waterfilters combineren deeltjesfilters met actieve koolstof, en sommige modellen hebben een ionenwisselaar.
Actieve koolstof is een natuurlijk materiaal met een hoge microporositeit en een enorm inwendig oppervlak. Het is daarom in staat om stoffen effectief op te nemen en te binden. De koolstof is vaak afkomstig van hout, turf, kolen of kokosnootschalen. BRITA actieve koolstof wordt gemaakt van kokosnootschalen, omdat deze duurzame grondstoffen zijn. Actieve koolstoffiltratie reduceert organische stoffen in het water, zoals residuen van pesticiden of industriële kleurstoffen. Het reduceert ook stoffen die de smaak en het aroma kunnen beïnvloeden, zoals chloor en chloorverbindingen, organische verbindingen en stofwisselingsproducten van bacteriën. Actieve koolstof is een belangrijk onderdeel van BRITA filters, en speelt met name een speciale rol bij de koudwaterfiltratie.
Door filtratie aangepakte verontreiniging
Geneesmiddelen- en hormoonresten en hun bijproducten kunnen via het afvalwater in het milieu terechtkomen. Ze kunnen dan in het drinkwater terechtkomen, zij het in zeer kleine hoeveelheden. Water wordt vaak getest op naproxen, lindaan en estron, omdat deze stoffen bijzonder veel voorkomen.
Tijdens de watercyclus neemt regen CO2 op in de lucht. Het wordt licht zuur en valt, waardoor mineralen in de grond oplossen, bijv. calciumcarbonaat. Dit verhoogt de carbonaathardheid van het water. Een te hoog mineraalgehalte in water kan echter de smaak van dranken beïnvloeden en leiden tot kalkafzetting in apparatuur.
Drinkwater is per definitie schoon, maar niet steriel. Het wordt behandeld om te voldoen aan de vastgestelde microbiologische limieten. Omdat water echter via het leidingnet wordt getransporteerd, kunnen ziektekiemen (bijv. bacteriën en cysten) zich vermenigvuldigen. Dit geldt vooral voor stilstaand water.
Deeltjes in water zijn voornamelijk afkomstig van afzettingen in leidingen. In chemische termen is het een mengsel van kalk, gips, silicaten (zand) en stoffen van corrosie (roest) van de leidingen. Drukstoten of gewoon de normale waterdoorstroming kunnen deeltjes losmaken.
Metalen komen meestal niet voor in drinkwater, maar kunnen er via roestende leidingen in terechtkomen. Leidingen voor woningen kunnen zijn gemaakt van gegalvaniseerd staal, koper, roestvrij staal, messing en in zeldzame gevallen van lood. Waterstagnatie in sanitair kan de concentratie van metalen boven gespecificeerde drempels verhogen.
Tijdens de behandeling worden chloor en chloorverbindingen in de laagst mogelijke hoeveelheden aan het water toegevoegd, idealiter onder de drempel van aroma-elementen. Er kunnen echter hogere chloorgehalten nodig zijn voor overdracht over langere afstanden. Chloor kan ook verbindingen vormen met organische stoffen, wat de smaak en het aroma van water negatief beïnvloedt.
Organische verontreinigingen omvatten diverse chemische verbindingen, van industriële stoffen, zoals oplosmiddelen (bijv. benzeen), tot residuen van medicijnen en pesticiden, tot natuurlijke organische verbindingen. Ze komen bijvoorbeeld via emissies in het drinkwater terecht.
Microplastic is eenvoudig gezegd stukjes plastic kleiner dan 5 mm. Ze zijn te vinden in drinkwater en omvatten primaire microplastic, zoals cosmetica, gezichtsscrubs en reinigingsmiddelen, evenals secundaire microplastic, bijvoorbeeld van de afbraak van plastic producten en autobanden.
Asbest is een hittebestendig vezelachtig silicaatmineraal. Het is op grote schaal gebruikt, bijv. als isolatie, als corrosiewerende coating en in het verleden als bouwmateriaal. Asbestvezels kunnen via leidingen in het water terechtkomen, waaronder asbestcementleidingen (die in het verleden waren toegestaan) en gecoate leidingen.